بهترین بازیگران تکنیک متد اکتینگ

حتما میدانید که برای بعضی بازیگران ایفای نقش تنها به معنی "بازی کردن" یا "تقلید کاراکتر" نیست؛ بعضی ها با نقش هایشان زندگی میکنند. حتما ماجرای خودکشی "هیث لجر" پس از بازی در نقش "جوکر" را شنیده اید یا حتی شاید ماجرای رژیم سخت "کریستین بیل" برای بازی در فیلم "مکانیک" به گوشتان خورده است. "متد اکتینگ" تکنیکی است که طی آن بازیگر تماما از لحاظ فیزیکی و عاطفی سعی میکند با کاراکتر خود ارتباط برقرار بکند. این تکنیک نیازمند کمترین میزان گریم و بیشترین میزان مازوخیسم است. گاها بازیگر تا حدی غرق در خودآزاری برای ایفای نقش بهتر میشود که عوامل فیلم دست به کار می شوند تا او را از ادامه ی این روند باز دارند (آماده سازی "رونی مارا" برای فیلم "دختری با خالکوبی اژدها"). تاریخ سینمای جهان "بازیگران متد" زیادی را به خود دیده است اما در این میان تنها چندین نفر موفق شده اند که حاصل رنج و عذاب چندین ماهه ی خود را بر پرده ی نقره ای مستحکم کنند. در زیر می توانید با ده نمونه از ماندگارترین بازیگران متد آشنا شوید.

10. رابرت دنیرو – گاو خشمگین 1980

جدال و سنت شکنی برای به دست آوردن جوایز در سینمای هالیوود امری ذاتی است و هر بازیگری سعی می کند با تحت تاثیر قرار دادن داوران و بینندگان جوایز را درو کند. در سال 1980، رابرت دنیرو طی یک استراحت چهار ماهه در بین فرایند فیلم برداری فیلم "گاو خشمگین" در حدود 28 کیلو وزن اضافه کرد تا بتواند نقش یک بوکسور از کار افتاده را بازی بکند. دنیرو در این رابطه می گود:"متوجه شدم که یک مرد چاق چه می کشد". فرایند تغییر شکل این بازیگر به قدر بود که کارگردان فیلم "مارتین اسکورسیزی" در مراحل پایانی فیلم نگران سلامتی دنیرو بود زیرا در بعضی از صحنه ها به تنگی نفس می افتاد و تنفسش با مشکل روبرو می شد.

9. کریستین بیل – ماشین چی 2004

تقریبا چهارده سال از تغییر فرم "کریستین بیل" برای بازی در نقش یک اپراتور محروم از خواب در فیلم "ماشین چی" میگذرد. تماشای اندام بدون گوشت کریستین بیل هنوز هم بسیار رقت انگیز است. همانطور که همه ی فیلم بازها میدانند، وقتی مساله ی زندگی حرفه ای باشد کریستین بیل کار خود را بسیار جدی میگیرد. به همین دلیل وقتی کارگردان این فیلم "برد اندرسون" از او خواست تا کمی وزن کم کند او بجای اینکه کمی وزن کم کند خود را تا سر حد مرگ با یک رژیم کاملا نامتعارف به شکل استخوانی متحرک در آورد. در طی این رژیم او در طول چهار ماه تنها با مصرف آب، قهوه و تنها یک سیب در روز توانست تقریبا 30 کیلو وزن کم کند و پس از پایان این فرایند تقریبا چهره ی او قابل تشخیص نبود. بیل حتی تا جایی پیش رفت که تمام فعالیت های اجتماعی خود را قطع کرده بود و تصمیم داشت وزن بیشتری کم کند اما نگرانی های عوامل فیلم او را از این کار بازداشتند.

8. دنیل دی لوییس – آخرین موهیکان 1992

"مایکل مان" در مورد عادات غذایی "دنیل دی لوییس" حین فیلمبرداری فیلم "آخرین موهیکان" چنین گفته است: "هیچ چیزی رو قبل از شلیک کردن بهش نمیخورد". در این فیلم "دی لوییس" در نقش یک مرزبان خوش قلب ظاهر می شود که توسط یک قبیله ی بومی اسیر شده است تا به جنگ با اروپایی ها برود. "دی-لوییس" علاوه بر اینکه سر بریدن و پوست کندن حیوانات (غذای خودش) را یاد گرفت، صنایع قبیله ی خود را فراگرفت، در طول فیلمبرداری در طبیعت زندگی کرد و در حین فیلمبرداری همیشه یک تفنگ با خود حمل کرد. "دی-لوییس" را می توان افراطی ترین متد اکتور نامید.

7. مارلون براندو – مردها 1950

هیچ لیستی در مورد متد اکتینگ نیست که اسمی از این مرد در آن نباشد. براندو که مستقیما از دل متدهای "استراسبرگ" و "ادلر" بیرون آمده است یکی از دیگر از شاخص ترین و پیشرو ترین بازیگران در متد اکتینگ است. اما در اینجا ما به نقشهای او مثل "تری مالوی"، "استنلی کوالسکی" و "دون کورلیون" نگاه نمیکنیم بلکه هدف معرفی شاهکار کمتر دیده شده ی "مردها" است که در آن مارلون براندو نقش یک سرباز فلج را بازی میکند. جهت آماده سازی برای این نقش "براندو" به مدت یک ماه کامل در بیمارستان مجروحان جنگی اردو زد و به مطالعه ی رفتارهای آنان پرداخت.

6. هیث لجر – شوالیه تاریکی 2008

ماجرای هیث لجر هم شعف انگیز است و هم غم انگیز. بازیگری که پس از ایفای نقش "جوکر" دیوانه در فیلم "شوالیه تاریکی" و چندین ماه پس از اکران فیلم و موفقیت جهانی آن، در اپارتمان شخصی خود خودکشی کرد (در هاله ای از ابهام). زمانی که هیث لجر در زمستان سال 2008 بر اثر مصرف بیش از اندازه دارو جان خود را از دست داد، بسیاری از نزدیکان او این مرگ ناگهانی و اختلالات روانی قبل از آن را به ایفای نقش وی در فیلم "شوالیه تاریکی" ربط دادند. بر اساس گزارش ها در هنگام فیلمبرداری نقش او به عنوان "جوکر"، او شب های زیادی از بی خوابی رنج میبرده و تا صبح مشغول پر کردن دفترچه های یادداشتی می شده است که نشانگر سقوط یک مرد از عقل به جنون هستند. حرف و حدیث های زیادی در مورد آماده سازی لجر برای این نقش به گوش میرسند. برای مثال گفته میشود او شش ماه قبل از فیلمبرداری خود را در یک اپارتمان حبس کرده بوده است و هر روز از زبان جوکر دفترچه های یادداشت روزانه می نوشته است. هرچه که باشد، هیث لجر با بازی فراموش نشدنی خود در این نقش مفهوم تازه ای به نقش های منفی در فیلم های ابر قهرمانی بخشید.

5. دنیل دی لوییس – پای چپ من 1989

افسانه ی غرق شدن دی-لوییس در نقشهایش به زمان فیلمبرداری فیلم "پای چپ من" در سال 1989 برمیگردد. او در این فیلم نقش هنرمند ایرلندی "کریستی براون" را ایفا میکند که از تمام اندامهای حرکتی اش تنها قادر به کنترل پای چپ خود است. او تا حدی در این نقش فرو رفته بود که حتی در زمان استراحت بین شات ها نیز از نقش خود بیرون نمی آمد و عوامل صحنه مجبور بودند به او آب و غذا بدهند. او همنچنین یاد گرفت که چگونه تنها با استفاده از پای چپش صفحه ی گرامافون را جاگذاری کند. او برای بازی در این نقش اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت کرد.

4. فورست ویتاکر – آخرین پادشاه اسکاتلند 1998

برای نشان دادن مهارت فورست ویتاکر ابتدا باید دیکتاتور اوگاندایی "عیدی امین" را بشناسید و مختصری از سرگذشتش را بدانید. "عیدی امین" از سال 1971 تا 1979 رئیس جمهور مطلق، فرمانده کل ارتش و در کل همه کاره ی کشور اوگاندا بود که در نهایت به سرگذشته دیگر دیکتاتورها دچار شد و پس از فرار به نزد قذافی و بعد صدام و بعد فیصل نهایتا در عربستان جان سپرد. لهجه ی عیدی امین به قدری سخت بود که ایفای نقش او برای هر بازیگر هالیوودی مانند یک کابوس بود. اما فورست ویتاکر نه تنها توانست از پس این لهجه ی سخت بر بیاید بلکه او زمانی که با خانواده و دوستان دیکتاتور سابق "عیدی امین" زندگی میکرد زبان سواحلی را نیز فراگرفت. علیرغم اینکه ویتاکر نقش بزرگترین خوانخوار تاریخ کشور اوگاندا را بازی کرده بود، مردم اوگاندا بازی زیبای او را تحسین کردند.

3.  مونتگامری کلیفت – جایی در آفتاب 1951

شاید مونتگامری کلیفت زیر سایه ی رقبای هم عصر خود یعنی بازیگرانی مثل "براندو" قرار گرفته باشد اما نبودن نام او بین متد اکتور ها خیانتی بزرگ به این بازیگر خوش سابقه خواهد بود. او که قرار بود در فیلم "جایی در آفتاب" نقش یک زندانی را بازی بکند در سال 1951 یک شب تمام را در زندان گذراند. شاید بر اساس ملاک های امروزی بگویید که یک شب چندان مهم نیست اما 67 سال پیش زندان ها مثل امروز نبودند.

2. چارلیز ترون – هیولا 2003

قبل از بازی در نقش "آیلین ورنوس" خونخوار در فیلم "هیولا"، چارلیز ترون پتانسیل بازی در نقش یک فاحشه ی قاتل را از خود نشان نداده بود. ترون در فیلم هیولا نقش فاحشه ای را بازی میکند که با قتل عام مشتریان خود هزینه ی زندگی خود و دوست دخترش را تامین میکند. برای ایفای این نقش او تقریبا برابر با 14 کیلو وزن اضافه کرد و ظاهر خود را نه فقط از طریق گریم بلکه به صورت طبیعی و کاملا قابل باور تغییر داد. راجر ابرت بازی ترون در این نقش را "بهترین ایفای نقش تاریخ سینما" خواند که البته این نقش برای ترون یک اسکار به همراه داشت. بازی او در این نقش به قدری قابل باور بود که اگر روزی بشنویم چارلیز ترون روزهای قبل از فیلم برداری را مشغول قتل عام زنجیروار مشتری های خود بوده است، امری شگفت انگیز به نظر نخواهد آمد.

1.  آدرین برودی – پیانیست 2003

آدرین برودی در فیلم "پیانیست" به کارگردانی رومن پولانسکی در نقش یک پیانیست کنسرت و بازمانده ی هولوکاست به نام "ولادیسلاو سیلزمن" ایفای نقش میکند. برودی که اساسا لاغر اندام است برای ظاهر شدن در نقش "سیلزمن" در حدود 14 کیلو وزن کم کرد و به یک مجموعه استخوان متحرک تبدیل شد، تمام دارایی های دنیوی اش شامل تلفن و ماشینش را فروخت و به گوشه ی انزوا پناه برد. او در این باره می گوید: "تمامی این کارها را انجام دادم تا به تنهایی و فقدان برسم". "به خودم یاد دادم تا قدر دان هرکس و هرچیزی باشم که برایم در زندگی مهم است". البته که اسکاری که برای این نقش دریافت کرد هم برایش ارزشمند بوده است.

منابع:

www.macleans.ca

www.imdb.com

www.wikipedia.com