نقد فیلم Dark Shadows 2012

فیلم  سایه های تاریکی به کارگردانی تیم برتون را نمی توان خیلی خوب یا خیلی بد توصیف کرد.جانی دپ دوست و همکار بیشتر کارهای تیم برتون عقیده جالبی در مورد شخصیت های اصلی فیلم هایی که او ساخته دارد؛ «ادوارد دست قیچی نماد کودکی و حال و روز برتون در آن دوران است. ادوود(Ed Wood) در مورد رابطه او با "وینسنت پرایس" بیشتر صدق می کند و "ایکابد کرین" فیلم "اسلیپی هالو" همان برتونی است که در مقابل نظام دیکتاتوری  استودیو ها قد علم کرده» با این حال باز هم می شود چیزهای جالب تری از شخصیت های اصلی فیلم های برتون درآورد.بیشتر فیلم ها اسم شخصیت اصلی را روی خودشان دارند که نشان می دهد این شخصیت ها چقدر برای برتون اهمیت دارند  

در اکثر فیلم های تیم برتون سعی می شود که بیننده ابتدا شخصیت اصلی را باور کند و به درکی از شخصیت برسد که بتواند کارهای شخصیت را توجیه کند ولی در این فیلم شخصیت بارناباس خیلی به بیننده نزدیک نمی شود و فثط در بعضی از صحنه ها سعی می شود که به زور یک ویژگی خاص شخصیتی از بارناباس به خورد بیننده داده شود.شخصیت اصلی گاهی اوقات به صورت ملموسی از متن به حاشیه منتقل می شود و از دید بیننده دور می شود .

من تا به حال به هیچ فیلمی چنین حمله نکرده بودم و حقیقتا این فیلم در حد و اندازه های تیم برتون نبود ولی با این حال فیلم سایه های تاریکی هم همچون تمامی فیلم ها ارزش یک بار دیدن را دارد چرا که طبق گفته های برتون زحمات زیادی برای این فیلم کشیده شده و شاید پیچیدگی بیش از حد شخصیت خود تیم برتون به این فیلم نفوذ کرده و به سناریوی آن آسیب زده و باعث دگرگونی بیش از حد بیننده شده.البته که این روال کار نیست ؛ وقتی در یک فیلم سوالی برای تماشاگر ایجاد می کنید یا باید به آن پاسخ دهید یا راهی را نشان دهید تا به پاسخی که خودش می خواهد برسد چون روایت کردن فیلم شبیه به این است که کارگردان دست بیننده را گرفته و به دنیایی جدید و ناشناخته می برد بیننده راه را نمی داند ولی کارگردان خالق است و تمام آنچه نیاز است را می داند حال تصور کنید کارگردان دست بیننده را در بین راه رها کند و حتی راهی را هم به او نشان ندهد اینجاست که بیننده دچار دگرگونی میشود و پلک می زند و از دنیایی که خالق برای او ساخته بیرون می آید. در این فیلم نیز یا اصلا سوال مهمی مطرح نشده و اگر هم سوالی مطرح شده اشاره ای به پاسخ قانع کننده نشده و این باعث آشفتگی در فیلم و بیننده شده است.

شخصیت بارناباس کالینز با بازی جانی دپ ، شخصیتی دوست داشتنی است که متعلق به 200سال گذشته است و این خود زمینه ساز یک طنز است ولی کارگردان از این فرصت استفاده نکرده و شخصیت را در همان ابتدای راه رها کرده ؛ بارناباس نیز مانند اکثر شخصیت های برتونی از جامعه رانده شده و به خاطر شرایط ویژه اش نمی تواند خود را با مردم عادی وفق دهد .بارناباس بسیار خودخواه است که این موضوع در فیلم به خوبی به تصویر کشیده شده به اینگونه که برای پیش برد اهداف خود از قدرت های ویژه اش استفاده  می کند. یکی دیگر از ویژگی های بارز بارناباس ضعیف النفس بودن اوست که در فیلم بسیار ناشیانه و زننده به آن پرداخته شده که همراه با یک طنز بسیار بچه گانه به تصویر کشیده شده است.ولی حضور جانی دپ در این نقش با آن گریم ویژه  ، خود نقطه ی قوت این شخصیت است.

چیزی که در این شخصیت برای من قابل هضم نیست تلاش او برای برداشتن نفرین جاودانگی است .یک لحظه تصور کنید که می توانستید جاودانه باشید و برای همیشه زندگی کنید شاید زندگی ابدی بدی هایی داشته باشد ولی مطمئنا خوبی هایش به بدی هایش می چربد برای مثال شخصیت "جک اسپارو" در سری فیلم های "دزدان دریایی کاراییب" را تصور کنید که چگونه با لذت تمام از این موهبت استفاده می کند ولی تلاش دیوانه وار بارناباس برای برداشتن نفرین کمی معقول به نظر نمی رسد و شاید هم دلیلش این است که توجیح کافی برای من بیننده در این فیلم وجود ندارد تا بتوانم این کار او را درک کنم.

شخصیت" آنجلین بوکارت "با بازی " ایوا گرین" یکی از شخصیت هایی است که من در فیلم پسندیدم .آنجلین به خاطر عشق شدیدش نسبت به بارناباس حاضر نیست که او را بکشد ولی دست به هر کاری میزند تا عشق او را مال خود کند ولی نمیداند که در اشتباه است و عشق شریک شدن است نه اینکه یکی خالی شود و دیگری پر شود.آنجلین از اینکه می بیند بارناباس عشقش را با کس دیگری تقسیم می کند شکسته می شود و حاظر است دست به هر کار شیطانی بزند.